ای باغبان رخصت بده، گل چینم از گار تو
شاید نشد قسمت مرا بار دگر دیدار تو
آن ورشکسته تاجرم سرمایه از کف داده ام
باید کنم پُر کیسه را از بخشش بسیار تو
گر در ببندی یکسره داخل شوم از پنجره
بختم عجب خورده گِرِه با سایه ی دیوار تو!
جای گُهر، عُمّان بده، این را بگیر آن را بده
چیزی کجا کم میکند؟یک مشت از خروار تو
جسمم خوراک آتش است،امّا به لطفت دلخوش است
چون جرعه ای نوشیده است از آب چشمه سار تو
کی میدهد من را پناه با این همه کار سیاه
خود را زدم با صد امید در جمع خدمتکار تو
مولا علی موسی الرّضا ای با گدايان هم غذا
با پا هم دمی هرگز نباشد عار تو
با سینه ای پر التهاب در محضرت ای آفتاب
لب میگذارم بر کف پای همه زُوّار تو
کی گفته هستی تو غریب؟ شبهای جمعه ای حبیب
پهلو شکسته مادریست در مشهدت غمخوار تو
ای ,تو ,موسی ,هم ,کف ,علی ,علی موسی ,خدمتکار تو مولا ,تو مولا علی ,جمع خدمتکار ,در جمع
درباره این سایت